Vacatiegelden (declaratieformulier)
U kunt na inloggen hier het declaratieformulier downloaden. Voor inloggegevens kunt u zich wenden tot de secretaris van de commissie van toezicht waarvan u lid bent.
Op 21 januari 2009 is in werking getreden de Wet en het Besluit vergoedingen adviescolleges en commissies. Het vacatiebesluit uit 1988 is daarmee komen te vervallen. Wat betekent dit voor de leden van de Commissies van Toezicht? Op zichzelf genomen weinig. Het doel van de nieuwe wet en het besluit is niet om tot een inhoudelijk geheel nieuwe vergoedingsregeling te komen, maar om de bestaande regelgeving samen te voegen en aldus te komen tot een vereenvoudigd vergoedingenstelsel binnen de rijksoverheid.
Conform het besluit van 30 juni 2005 gelden de volgende bedragen voor de vacatiegelden:
· Per vergadering van de CvT als lid: : € 88,00
· Per vergadering van de CvT als voorzitter : € 115,00
· Per zitting van de beklagcommissie als lid : € 135,00
· Per zitting beklagcommissie als voorzitter : € 175,50
· Maand/weekcommissariaat: € 88,00
In 2013 heeft de Raad van State geoordeeld dat uit het besluit vergoedingen adviescolleges en commissies volgt dat slechts één activiteit per dag mag worden gedeclareerd. Bij meerdere activiteiten op één dag mag de hoogst gehonoreerde activiteit worden gedeclareerd.[1]
De reiskosten
Op grond van artikel 20 van de Penitentiaire Maatregel worden leden van de commissie van toezicht voor zover het hun reis- en verblijfkosten betreft gelijk behandeld als een rijksambtenaar. Het Reisbesluit Binnenland is zodoende van toepassing op dienstreizen.
Ingevolge artikel 6 lid 2 van het Reisbesluit kunnen kosten voor zover het betreft het reizen per trein voor de eerste klasse worden gedeclareerd. Voor wat betreft het reizen met eigen vervoer regelt artikel 7 van het Reisbesluit dat daartoe een vergoeding gedeclareerd kan worden volgens door de minister te stellen regels. Deze regels zijn neergelegd in de Reisregeling binnenland.
_______________________________________________
[1] Raad van State, 24 juli 2013, uitspraak 201206123/1/A2.
[1] Raad van State, 24 juli 2013, uitspraak 201206123/1/A2.
