KC 2014/001

De beklagcommissie uit de commissie van toezicht bij […], bedoeld in artikel 59, eerste lid van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden, heeft kennis genomen van de klaagschriften d.d. 11 juli en 9 augustus 2013 van: […], in het kader van een ter beschikkingstelling verblijvende in voormelde kliniek.

De beklagcommissie heeft voorts kennisgenomen van de op schrift gestelde inlichtingen en opmerkingen d.d. 26 augustus en 28 augustus 2013 van de directie van […] (hierna te noemen de directie).

De mondelinge behandeling van de klaagschriften heeft plaatsgevonden op 9 september 2013. Bij deze mondelinge behandeling waren aanwezig:

-          klager;

-          […], juridisch medewerker.

Bestreden besluit

De klaagschriften zien op:

- de maatregel van afzondering d.d. 19 mei 2013 (klachtnummer […]);

- de maatregel van beperking van bezoek en toezicht op bezoek d.d. 19 mei 2013 ([…]);

- de maatregel van afzondering d.d. 6 augustus 2013 (klachtnummer […]).

Standpunt klager

De inhoud van voornoemd door klager ingediend klaagschrift wordt als hier herhaald en ingelast beschouwd.

Klager heeft tijdens de mondelinge behandeling – zakelijk weergegeven – onder meer aangevoerd:

Klachtnummers […] en […]:

De drugs waren niet van mij. Het lijkt alsof ik in die spreekkamer ben gezet, maar dat is anders gelopen. Ik was daar met twee bewaarders om te wachten tot ik gevisiteerd kon worden. De kamer was niet leeg, ze hebben namelijk niet bewust de kamer vooraf onderzocht. Ik snap wel dat ik verdacht word, maar ik mag helemaal niks. Ik snap ook dat iedereen als verdacht aangemerkt kan worden, maar ik snap niet dat ik daarvoor gestraft ben. Ik was rond 17.00 uur in die kamer, de drugs is pas rond 17.50 uur gevonden. Die kamer is dus nog een klein uur open geweest voor andere mensen. Het is een spreekkamer waar iedereen gewoon naar binnen kan. Het zijn allemaal suggesties en ik snap het standpunt van de kliniek wel maar ik kan niet zomaar gestraft worden. De drugs was niet van mij, dus ik ben onterecht gestraft.

Klachtnummer […]:

Ik werd afgezonderd op mijn kamer. Ik heb een maatregel gekregen. In het verweer staat wat ik toen fout heb gedaan, maar dat zie ik niet terug in die maatregel. Het valt allemaal heel erg mee, het wordt groter gemaakt dan het eigenlijk is. De kliniek zegt dat ik op mijn kamer ben geplaatst vanwege mijn gedrag en niet vanwege het weigeren van de behandeling maar ik zie daar toch een connectie tussen. Ik mag namelijk pas van mijn kamer af als ik over mijn behandeling heb geschreven. Ik vind het raar dat in de inlichtingen van de directie een veel uitgebreider verhaal staat dan in de maatregel.

Standpunt verweerder

De inhoud van de door de directie op schrift gestelde inlichtingen en opmerkingen wordt eveneens als hier herhaald en ingelast beschouwd.

De verweerder heeft tijdens de mondelinge behandeling – zakelijk weergegeven – onder meer naar voren gebracht:

Klachtnummers […] en […]:

Aan klager is geen straf opgelegd, maar een maatregel. Het vermoeden komt door de tip die we hebben gekregen en de vondst van de drugs in de spreekkamer. De maatregel is opgelegd in het kader van de orde en de veiligheid.

Klachtnummer […]:

Klager is op zijn kamer geplaatst vanwege zijn gedrag en niet vanwege het weigeren van zijn behandeling. Het is lastig om “onvoldoende in contact met de sociotherapeut” concreet te omschrijven. In de inlichtingen is het misschien iets uitgebreider beschreven dan in de maatregel, maar er wordt hetzelfde bedoeld.

Beoordeling

De beklagcommissie stelt vast dat aan klager op 19 mei 2013 een maatregel van afzondering is opgelegd, het bezoek aan één persoon is ontzegd en het overige bezoek onder toezicht moet plaatsvinden, dit wegens een drugs gerelateerd incident. Voorts is aan klager op 6 augustus 2013 een maatregel van afzondering opgelegd wegens niet of nauwelijks samenwerken met het behandelteam. De maatregel is, bij klagers overplaatsing naar leefafdeling […], op 14 augustus 2013 opgeheven.

Gelet op het feit dat er drugs zijn aangetroffen in de wachtkamer nadat klager hier heeft verbleven en de tip dat klager drugs binnen zou krijgen via zijn bezoek, is de beklagcommissie van oordeel dat de aan klager opgelegde maatregel van afzondering niet onredelijk dan wel onbillijk was. Hieruit voortvloeiend is de ontzegging van het bezoek van één persoon en het toezicht op het overige bezoek naar het oordeel van de beklagcommissie evenmin onredelijk dan wel onbillijk. De beklagcommissie zal deze klachten ongegrond verklaren. 

Uit de stukken en het ter zitting behandelde blijkt voorts dat klager niet of nauwelijks samenwerkt met het behandelteam. Klager weerspreekt dit niet. Hij weigert medewerking omdat de oplegging van het programma zijns inziens in strijd is met de visie van de kliniek om repressie te minimaliseren. De beklagcommissie is van oordeel dat de kliniek voldoende heeft gemotiveerd op welke gronden aan klager de maatregel van afzondering is opgelegd. Derhalve acht de beklagcommissie de aan klager opgelegde maatregel van afzondering niet onredelijk dan wel onbillijk. De beklagcommissie zal deze klacht dan ook ongegrond verklaren. 

BESLISSING

De beklagcommissie verklaart de klacht met nummer […], […] en […] ongegrond.

Aldus gegeven op 9 september 2013 door mr. […], voorzitter, mr. […] en mr. […], leden, in tegenwoordigheid van mr. […], secretaris.